.
कार्यमग्न , निस्पृह , विवेकी दाभोलकर सरांचा पाशवी खून … आणि त्यानंतर माध्यमात आलेल्या उद्दाम सनातनी प्रतिक्रिया ऐकून प्रतिकाराची शक्ती सुद्धा संपुन गेल्यासारखं वाटल होत. लहानपणापासून ज्या काही कल्पना डोक्यात होत्या - अपेक्षा होत्या - आकांक्षा होत्या त्या सार्या उन्मळून पडल्या होत्या. मराठी माणसाने कणा ताठ ठेवावा असे काही अभिजात या संस्क्रुतित आहे . इथे तुकोबा आहेत - आगरकर आहेत - विवेक आहे या सार्या समजुती मोडुन पडल्या. सतत प्रेरणा देणारी कुसुमाग्रजांची कविता सुद्धा मोडुन पडली होती …
मोडलेला कणा
ओळखतो मी सर तुम्हाला , मनाशी बोललो आम्ही
तुमचे कपडे होते चुरगळलेले , पण डोक्यामध्ये गांधी
कधी न बसलात , नाही हसलात , बोललात डोळ्यात पाहून
" गंगामाई अस्वच्छ झाली , घर गेले वाहून
माहेरवाशीण पोरिंनाहि जाळणारा हा समाज आपला
मोकळ्या हाती दलिताला बुकलणारा माज आपला
देश खचला , मने विझली , होते न्हवते गेले
प्रसाद म्हणुन गोमुत्राचे आचमन तेव्हढे राहिले
खिशामध्ये हात रोज बाबा बुवा घालत आहेत
पैसे सोडा , मन आणि माणुसकीही विकत आहेत
मोडुन पडला समाज , तरी तुम्ही हरू नका
विज्ञानाच्या वेगाने बुद्धीवादाला लढ म्हणा "
कालेवार आज पाहिले तुमचे मी नदीकाठी
आशा मेली , बुद्धी विझली , डोळ्यामधे उरले पाणी
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा